Ayrılık Çeşmesi metro'sunu hemen hemen herkes biliyor artık .En yogun istasyonlardan birisi.
Tren geldiğinde doğal olarak insanlar aktarma yapmak için hızlı bir şekilde yürüyen merdivene ulaşıp yukarı çıkmak istiyorlar ve inanılmaz kalabalık . İniş ise genelde sakin oluyor.
İşte gene böyle kalabalık bir günde yukarı çıkmak istedik ancak yukardan aşağı doğru bir baskı oluştu ,insanlar refleks halinde geriye doğru gitmeye başladılar ..
Yukarı ulaştığımızda nedeni anlaşıldı ;
İki tane bacımız aşağı gitmek için yukarı doğru giden asansöre binmeye çalışıyorlardı , hemde el ele.
Merdiven yukarı doğru gidince bacılarımız zıplayıp geri gidiyorlar ama gene de vazgeçmiyorlardı . Herhalde niyeti bozdular diye düşündüm. Belki takıntı hastalığı vardır . Bilemezsin !!! .
Şaka gibi değil mi ? Halbuki Üç metre sağda aşağı giden yürüyen merdiven var.
İşte bu yaşlı gözler bunları gördü..
Kimler miydi ?
Şimdi beni ayrımcılıkla ,insanları aşağılamakla suçlayanlar olacaktır o nedenle ben yorum yapmayayım siz anlayıverin gari..
İşin özü eğitim ,bilgi ,görgü..
Onun için gavur Ay'a giderken benim vatandaşım aşağı giden yürüyen merdivenle bile inemiyor...
Rönesans ve reform döneminde geçen 500 senede gavurun tırnağıyla kaza kaza geldiği yere 15 senede geleyim istiyorsun... Şalter atıyor , olmuyor..
Köprüler ,yollar yapayım istiyorsun ...yapıyorsun , insanlara eğitim yatırımı yapmadığın için kazalar azalmıyor , yalnış kullanım azalmıyor bu nedenle olmuyor.
Denizi ,karayı birbirine birleştirmeye çalışıyorsun ancak insanı birleştirmeyi unuttuğun için olmuyor...
Onun için şair şiirini yazmış ;
'' Gönül penceresinden ansızın bakıp geçtin ''
Gönül sizi daha çok görmek isterdi ancak siz gitmek istediğiniz için bizim yapacak birşeyimiz kalmıyor.
Malum teklif var israr yok.....
